සුබ සිහින

කවිකාර සිත ගොතන 

හැඩකාර පද වලට

ඔය මිහිරි හඬ දෙන්න 

වැහි සීතලේ......

ඔබ ගාව සැතපෙන්න

නොපියාම නෙත් නිම්න

තුරුලේම සැඟවෙන්න

එන්නම් හොඳේ......

ඔබේ මතක

රෑ අහසේ තරුකැට දෙස

බලා සිතට දෙන සැනසුම

රෑ සිහිනෙන් ඇවිත් හොරෙන්

සොරා ගනියි ඔබේ මතක

නෙතට හඬන්නට දෙනු බැහැ

ලොවම සැනසෙනා මොහොතක

මට හැමදා හිරු සඳු වු 

ඔබේ මතක ගන්න ඔබම 

නුඹයි මගේ රත්තරන් උදා වුනු වසන්තය

අසිනි වැස්සට තෙමී තෙත බරිත හඳ මඩල
අනෝරාවක් ලෙසින්නෙතින් හල කඳුලු වැල
රුදුරු තොල් පෙති වැදී රිදුම් දෙන කොපුල් තල
ආදරේ සීත පිණි දියෙන් දැන් තෙමනු මැන


වියලි පොළවට වැටුණු පින්සාර පොද වැස්ස
රුදුරු කතරක දුටුව අහිංසක පතොක් මල
ජීවිතේ කුණාටුව නිවාහල සුළං පොද
නුඹයි මගේ රත්තරන් උදා වුනු වසන්තය 

සිත තවම ඉකිබිඳියි කුමරී

හිත හදා ගන්න නෙතු පියා ගනිමි 
මුළු රැයමනිදි වරා වෙහෙසී
නුඹ ගිහින් යන්න බිඳ දමා සිහින
සිත තවම ඉකිබිඳියි කුමරී


සතු වෙලා හිටිය නුඹ ,
හැර ගිහින් ඉඳන් අද
මම හඬමි රෑ දිවා වෙහෙසී
සිත තවම ඉකිබිඳියි කුමරී


මල් මිලින රැයක සඳ ගිහින් අවර
කළුවරයි මුළු අහස සබඳී
නුඹ ගිහින් ඉතින් කළුවරයි මුළු ලොවට
සිත තවම ඉකිබිඳියි කුමරී

මිලින වනු මිස මක් කරන්නද

පයට පැගී සිතුම් හඬවන 
අහිංසක පෙම් කැකුළු මල්වල
සැවඳ දැනුනේ දැන්ද ඔබ හට
මිලින වී පෙති හැලී යන විට


නොවක් මල් ලොව පිපී තිබුනද
එකම මල මම ඔබට පෙම් කල
මේ තරම් ගැරහුම් ලොවින් මට
ලෙහෙසියෙන් පිදු නිසයි සෙනහස


මලට වැටෙනා පිනි පොට්ටු ලෙස 
කඳුලු වැටුනද නොමැත දොම්නස
දුක නොමැතිනම් ඔබේ සිත ලඟ
කුමට විඳිනුද මමත් මේ දුක


එකම පෙත්තක් සතුව බිහිවුන
මලකි එක්පෙති මම ඔබේ ලඟ
නෙලාගන්නේ නොමැති නම් ඔබ
මිලින වනු මිස මක් කරන්නද

රත්තරන්, හිත හඬයි ඉකිබිඳ

හරිතවන් ඒ කඳු මුදුන් මත 

සුදට දිලි මීදුම් කොයිද නුඹ,

දසන් සනහා පිරෙන්නට තිබු 

මගේ සිනහවන් ගියේ කොයිබද

තුටින් රඟදෙන සමනලෙකු සේ

රැඟු සැනසුම කොයිද අද නුඹ

මුව විදාගෙන ගිරවියකසේ

මා දෙඩු බස් ඇයිද නිහඬව

නින්ද සොරකම් කලේ කවුරුද

ආයේ එන්නේ නැතිද සැනසුම

සිතට ලංවී කියන් හෙමිහිට

රත්තරන්, මේ වෙන්නේ මොනවද

නැවතුමක් හමු වේද මේ මඟ

ගිමන් හල පමණක් වේද මෙය

ගෙනගියේ ඔබ කොයිද සැනසුම

රත්තරන්, හිත හඬයි ඉකිබිඳ

නුඹට රහසින් සිතින් පෙම් බැඳ
සිහින සමඟින් ගොස් බොහෝ දුර

අනේ අහිමියි සිතට සැනසුම

රත්තරන්, එය දන්නේ නැතිවද 

නිහඬ ඔබට

න

සඳක් නිසා ඔබ පුර පසලොස්වක අහසක

මට බයයි අහිමි වෙයි කියලා මේ මුදු සැනසුම

හීනයක් වෙලා නෙත පිනවන පින්බර ඔය සඳ

බැස ගියොත් සිතට කුමක් වේද නොදනිමි මම තව 

නිම්නයක් සුවඳ කරවා පිපි පුංචි සමන් මල

අප නමින් පිපි සුවඳ බෙදයි පරව යාද එය

ඒ ලෙසින් සිතුම් සිතට ගෙනෙන ඔබගේ දඟ වැඩ

තව තවත් කරන්නෙපා සුදෝ රිදෙනවා මගේ හිත

ඔබ හඳක් නිසා මම වෙන්නම් තරුව ඔබේ  ලඟ

මා තනිකර ඔබ බැස ගියොතින් තනි වෙයි පොඩි මම

ඔබ තමයි එළිය දෙන්නේ පොඩි තරුවක් වුනු මට

හැර යන්න එපා දුප්පත් හිත හඬාවි ඉකි බිඳ

පොඩි උනත් මහමෙරක් මගේ හිත දන්නවාද එය

සත් සමුදුර මට වෙන්න හිතයි ඈතට විහිදෙන

මුළු ලොවටම කෑ ගසා කියන්නට මගේ සෙනෙහස

මට සවියක් නැහැ ඔබ හරි නිහඬයි නොවෑ පෙම්වත

නිම වුනු පෙම

ආපසු හමනා සුළඟක දැවටී 
අතීතයට යන්නට ඇත්නම් මට
හමු වෙයි ඔබ මා පෙම්කල දිනවල
මෑව් සිහින අපි දෙදෙනා දෙතැනක

මල් පෙති සුළඟට පාවී ඇවිදින
සුන්දර මල් පාරේ අපි එදවස
හමුවී හිනහී මුණ ගැහුනා අප
මකතයි තාමත් ඒ සුන්දර රස


දින සති ගෙවිලා කල් ගතවන් විට
අපේ සෙනෙහසේ දුක්බර දවසක
ඔබමයි මල් පෙති සිඳ බිඳ දැමුවේ
අප හදවත්වල සුපිපුණු මල්වල


ලෝකය මා වෙත නගනා මේ දොස
ඔබ හින්දයි මා නොකලෙමි මෙවරද
ඔබ නිවැරදි යැයි ඔබම කියන සඳ
මා නිවැරදි බව කියනුයේ කවුරුද 

මගේ සිත අසරණයි

ඉකිගසන සිතුම් වැල් දසත පාවී ඇදෙයි
ඔබේ මතක සමඟ සිත කඳුලු සලමින් හඬයි
සිහිනයක සැඟවිලා අනේ ඔබ තව දොඩයි
අහිමි බව දැනි දැනී මිරිඟුවට සිත ඇදෙයි


මායිමෙන් එහා සිත දුවන්නට මං සොයයි 
අනේ අසරණයි සිත කෙනෙකු කරදර කරයි
අහිමි බව දැනි දැනී ඔහුත් පසුපසම එයි
ඔබට දුන් සිත යලිත් ගන්න මට නොම සිතෙයි


දුර ඈත සැඟව යන්නට කලින් කිව් වදන්
සිත පුරා රැව් දෙමින් යලිත් මතකයට එයි
ඔබේ සිහිනයත් මගේ සිහිනයට සම නිසයි
දුක් දරන් නැගී ඉන්නේ සිහින ඉකිගසයි


යලි යලිත් ගිලන්වන මා සිතුම් දුක් බරයි
ඔබ ගෙනත් දෙන සිහින පොඩි හිතට හරි බරයි
හිඳින්නට හැකියි මහ මෙරක් ලෙස සිත කියයි
ඔබේ පෙම ලඟ තවත් මගේ සිත අසරණයි. 

සුභ පැතුම්!!

ගොතන විට සතර පදක්

සිතේ ඇති වෙයි සිහින දහසක්

එවන් වු සිහිනයක් සැබෑවු නිමේෂයක්

සුබ පැතුම් සොයුරියේ 

හද පිරිණු සන්තොසින්...

මුණු පොතේ නුඹ ලියු පද 

කියවා සැනසුනා සිත

අසන්නට හැකිය ඒ පද ගී ලෙස මඟ බලමි

ඒ දිනට පතා සුභ පැතුම් මම

දිනිති දීපිකා

යාළුවනේ...

සැබැවක් වු හීනය

"හීන කුමාරි"
ඔයාලගේ දෝතට එන්න
හරියටම තව දවස්
7 යි නේද

ඉතිං
මේ ඔයාලගේ උදව් ඔන වෙලාව

මේ ෆොටො එක
ඔයාලගේ ප්‍රොපයිල් පික්චර් එක විදිහට
13 වෙනිදා දාන්න කියලා ඉල්ලන ගමන්ම

මේ පණිවිඩය ඔයලගේ වොල් වලත් ශෙයා කරන්න කියලා ආදරණිය ඉල්ලිමකුත් කරනවා.

හ්ම්..
හීන කුමාරී දෝතට අරං ඔයාලා දකින්න
මම 13 වෙනිදා වෙනකම් ආසාවෙන් බලාගෙන ඉන්නවා

ඔන්න
වරද්දන්නේ නැතුව එනවා නේද

මම

ඔයාලගේ ආදරණිය

දිනිති දීපිකා

කඳුලු නිම්නය

අපිට අපි හිමි යැයි සිතන්නට 
අයිති නැති හින්දා
කඳු පෙලේ මීදුම් වලා කැටි 
හොරෙන් ඉකි බින්දා...


ඔබට මට කඳුලැල් උරුමකල 
නිම්නයම හැරදා
යන්න ඉඩ නෑ සතුට සොයමින්
සිත බියෙන් සැලුනා....


මිරිඟු සයුරේ ගිලී ගිය හිරු
යලිත් එන හින්දා
බලා ඉමු අපි ඒවි සමනල් 
වසන්තය කැන්දා....


අපේ හිත් වල සදා සැඟවුනු 
සිහින ඉකිගසනා
අපට අප හිමි ලොවක් හමුවෙයි
සොයා යමු පියඹා....

සැනසන සිත

ඔබේ සෙනෙහසින් කවිකම් ලැබුවද
තවම නොහැක මට කවක් ලියන්නට
මා සිත නැලවු මා සිත හැඬවු
ඔබ දුන් ඒ සුන්දර හස කැන් ගැන


දරන්න නොහැකිව ලොවේ කුරිරු බව
මා සිත අසරන වී උන් කාලෙක
සෙනෙහස ගෙන සිත් අරනට වැඩි ඔබ
මහමෙව්නාවක් වුවා මගේ ලොව


අපට හොරෙන් අප හිත් වල සුපිපුන
පිච්ච මලේ පෙති විසිරිණ් නොදැනම
වාවනු කෙලෙසද කඳුලේ උනුසුම
ලොවට හොරෙන් වැලපේ සිත ඉකිබිඳ


ඔය ඇස්වල දුටු අපමණ සෙනෙහස
පහන් වැටක් වාගේ සිත සනසන
අහිංසකම හඳ පාන අතේ මට
එවන්න ලියලා පුංචි හසුන් පත 

සෙනෙහසේ කවි කම්

තරු කැකුළු වල හැඩ පරදවන 
පුංචි මුතු වන් කඳුලු කැට වල 
දිය වෙලා නෙතඟින් ගලා යන
සෙනෙහසේ කවි කම් අසනු මැන


පාරමී පුරමින් නුවන් යුග
සොයන දසුනේ රුසිරු රස විඳ
ගොතයි අතොරක් නැතිව කවි කම්
අපේ සෙනෙහස පිරුණු ලොව ගැන


සිහින මවමින් අපි උනුන් ගැන
සුසුම් සමඟින් ගොස් බොහෝ දුර
යලිත් ආපසු නොඑන ලෙසකට
තව තවත් තටු සලමු ඈතට


ඔබේ නෙත් ලඟ රැඳුනු සෙනෙහස
දරා ගන්නට බැරිව ලතවෙන
මගේ අසරණ බොළඳ සිතිවිලි
ඔබේ උනුසුම සොයයි හැම විට 


සුවඳ සොයමින් ඔබේ සුවබර
සිත දුවයි වලකනු කෙලෙස මම
තරු කැකුළු හැඩයට දිලෙන රැය 
මා ලඟයි නිදි  ලොවේදිත් ඔබ 

වටකුරු අකුරු

ලියන්නට කවි පඳ

අකුරු නොම දත් පන්හිඳ

කඳුලු කැට එක් කොට

ලියයි වටකුරු අකුරු  හැඩකොට

අත පත ගගා සිත

සොයමි මතකය නුඹත් මම ගැන

අමතකම වී ගිය

මතක අලුතින් කියමි  කවි කොට

හැඩැති අකුරක

ගැට ගසා ලියන කවි පද

නොපෙනෙයි සබඳ නුඹ හට

කඳුලු විනිවිද පෙනෙන හින්දම

කඳුලු යැයි නිඟා කොට

හැරදා ගියත් පන් හිඳ

නුඹ නමින් කවි ලියමින

හඩා වැලපෙමි අහිමි පෙමකට

සුළඟකි නුඹ

කවියක් ලියන්නට 

කවිපද නැතුවාට

සිතිවිල්ලෙන් 

තුන් සිත බර වුනි මෙහෙම

සුළඟකි නුඹ හෙමින් හෙමින් ඇඳි යන

සිසිලස දැනෙන මුත් 

දුටුවේ නැහැ කෙදින

සිඹිනා සුසුම හැමෙකම 

සිටි හින්දාම

දුර උව නුඹත් හැමදාමත් මා ලඟම

ගලපන්නට පද හෙව් 

මගේ කවි සිතට

හැමදාමත් කවි පද දුන්නේ නුඹය

තවත් සිතිවිල්ලක්

හඬන වැලපෙන සිතුම් පවුරේ

හීන මියැදුණු දුක් කතාවක

පද පෙලක අකුරක් වෙලා කිම

සිනහවක සුව සොයා යමි මම

සිතැඟි අතගා ගොතන කවියක

කඳුලු පදවල මිහිර දැන දැන

සිතට හුරු නැති තවත් කවියක්

ලියන්නට මුල් පොත් තබමි මම

කඳුලු වැස්ස

නෙතට කඳුලැලි ගෙනත් දුන්දා

හැඬුවේ නැහැ මම ඉකි  ගසා

සිතෙන් රස විඳි අහිමි පෙමකට 

කඳුලු පෑහෙන් නැති නිසා

නෙතට රසඳුන වුනා නුඹ මට

සවන ඔය හඬ සැනසුවා

සිතෙහි සැනසුම නුඹ නිසා මම 

අහිමි බව දැන පෙම් කලා

දුරක සිටි නුඹ තවත් දුර ගොස් 

සිතේ සැනසුම නැති කලා

කඳුලු මන්දාරමක් ඇවිඳින්

සිත් අහස වැහිබර වුනා

අකුණු පුපුරා දෙදරවා හද

වැස්ස පෙර මං ඇරඹුවා

නියං සායට වේලිලා නෙත

හද තනිව වැසි වැස්සුවා

සදහටම මම තනිවුනා

සඳට සඳ රැස් මදි කියා 

රැයම කළුවර කර ගියා 

දිලෙන තරු එලි ඇති නිසා

සිත නිවන් මම සැනසුනා 

හිරුට පෙම් කර පැරදුනා

සදේ රැස් ගැන නොදැනුනා

පුංචි තරු එළියක් සෙවු මුත් 

විශ්වයේ මඟ වැරදුනා

අළුත් ආදරයක් කියා 

තරු මලක් මට ලං වුනා

හිරුගේ රැස් ගෙන දිලිසුනා දැක

ඒ සෙනේ මට මදි වුනා

තරුත් මා හැර වෙන් වුනා

සඳත් සඳ රැස් සැඟවුවා

අදත් සදහට හිරුට පෙම් බැඳ

සදහටම මම තනිවුනා 

කුරුටු කවි පොත

සිතැඟි විසිරී දෙනෙත බර වී

ඇස් පියන් පෙති පියවිලා

කුරුටු කවි පොත කුරුටු ගෑ කවි

නිල් තීන්තෙන් බොඳවෙලා

අහස පොළවට සමව දුර උන්

නුඹට සිත පෙම් කල නිසා

කුරුටු කවි පොත කඳුලු සැලුවා

නුඹ මගෙන් දුර ගිය නිසා 

නුඹට නමින් මං නුඹට ලිව් කවි 

නුඹේ  නෙත් නොගැටුනු නිසා 

කුරුටු කවි පොත බොඳ වෙනා තුරු

කඳුලු සැලුවා තනිව මා 

අළුත් රහසක්

සිතෙහි සිරගතක හැඟුම් පොදි බැඳ 

අළුත් රහසක් කිය කියා

නෙතෙහි කැල්මන් රඟන රුඟුමන් 

පදබඳිමි හැඩ වය වයා 

රහස් තෙපලූ දෙතොල් පෙති සැලි

තාලයට හැඩ මව මවා

සවන් කිංකිණි නඳට යොමමින්

සොඳුරු බිඟු නද අස අසා 

ලවන් රත් පෙති සීතලෙන් හද

උණුසුමත් සිහිලැල් වෙලා

පියන් නෙතු යුග හදවතින් විඳි

උණුසුමින් සිත නැහැවිලා 

අවසරයි සමු ගන්න

අදයි අන්තිම දවස
හෙට නුඹත් මට නොමැත,
දුකයි සැප දෙක එක්ක
මා එක්ක නිදි වැරුව
නුඹට දැන් අවසරයි
මගෙන් සමු ගෙන යන්න,
උකුල් තලයේ වැතිර
නුඹ එක්ක මම කීව
කවි කතා දැන් නිමයි
හෙටින් පසු නුඹත් නැත.
අහමි බව දැන දැනම 
ලඟට ගත් නිසා නුඹ
හිත කෙලෙස් දම් පුරයි...
එහෙත් සමු ගන්න හෙට....

හෙට මගෙන් සමු ගන්නා මගේ වෙලා හිටිය අන්සතු ලෑපිට.....

හිතුවක්කාර කඳුලට

ඇරඹුමක් හොයාගෙන ගිහින් දුර

අතරමන් සිත සීතලයි තවම

ගල් ගැහුණු කඳුල ඇස් කෙවෙනි යට

නොම වැටෙයි කොපුල මඟ බලයි තව

කඳුලකින් ඇරඹුනාවු පෙමක

පසුවදන කඳුලක්ය දැන දැනම

පෙරවදන් තනන්නට ගියත් මම

ලියන්නට කිසිවකුත් නොවිනි මට 

ගල් ගැසුණු කම්මුලේ බොඳ වෙන්න

නිල් ගැහුණු තොල් තෙමා බැසයන්න

ඉතින් දැන් නෙත් අඟින් ගිලිහෙන්න

කඳුල නුඹ  දුක් දෙනවා වැඩියි මට

ඇරඹූම

ජිවිතයේ සප්තස්වර 

වයන්නට  ඔබ සමඟ

හීනයක් ලියැලුනා

පොඩි හිතේ බැතිබරව

ඇඹුමක් දකින්නට

දින ගනන් ගනින් ඇති

නුඹ නොදැන මම තනිව

සුසුම් හෙලන ගනන් වර

නොදැක ඇරඹුම තවම 

ගෙනදුනිමි ඇරඹුමක්

ගොළුයි තවත් නම් ඉතින් 

නතිව යනු බැහැ ගමන

තනිකඩ හිත් මන්ඩිය

මන්දාරම් අඳුරට පෙම් බඳිනා  

පහන් වැටිය විලසේ

හිරු රැස් දහරට ආල වඩන මං 

බිනර මලකි පොළවේ

දිය මත පිහිනා රැලී හැඩ ගන්වන 

විලත් අහිමි විලසේ ‍

කිසිත් නොදැන ඔබ අහිමිව යනු ඇත

නොලැබ පෙමක පහසේ

සමනල කන්දේ පාමුල හිදගෙන 

සුසුම් හෙලමි මෙලෙසේ

දුරයි තනිව නැග  යන්නට බැහැ 

මට මේ ගිරි දඹ කිසිසේ

අරත්දති තරු කැකුලකි නුඹ මට 

සැනසුම ගෙනෙන මෙසේ

තරු වක් ඉල්ලා හඩයි මසිත තව 

නොම දන්නේද සුහදේ

සිල් ගත් පුර හඳ පායන අහසක 

තනිව පිපුණ තරුවේ

රැස් දහරාවට කිසිවෙකු ලොබ නැත

පුරහඳ ඇත අහසේ

ඉතින් මමත් රහසෙම පෙම් කෙරුවට

කිසිවෙකු නැහැ දන්නේ

අමාවකේ පොඩි තරුවක් වන්නට

මම නැහැ පින් කෙරුවේ

පුංචි ආදර කතාව

රත්තරනේ නෙත් අද්දර රැදෙන්න

මගේ මුළු දිවියම ඔබම නිසා

මගේ නෙතු ඇසිපිය සිරුර ආත්මය

ඔබමයි කියනට මුහුන බලා

ආදර උයනේ මල් ලෙස සුපිපෙමු

මලක් සිඹින තව මලක් වෙලා

ඇසුවෙමි මාගෙන් මා කවුරුන්දැයි

නුඹ යැයි පිළිතුරු දුනිමි මෙමා

මල් මල් යායක මල් අතරේ සිට

මල් මෙන් හිනැහුනු මතක කියා

මල් වට කරගෙන මල් ගොමු අතරින්

කතා කලා ඔබ එන්න කියා  

සිරි පොද වැසිසේ තෙමෙමින් රඟ දෙන

දඟකාරිය ඔබ මගේම නිසා 

තුරුලේ සැතපෙන අහිංසකාවිය

හද ගැස්මයි නුඹ මට දැනුනා

සිටිනෙමි තනිවම මේ තනි මාවත

පිළිරූව සේ මග බලමින් මා 

පැමිනෙනු පෙම්වත් දෙනෙත් ළඟට ඔබ

මගේ තනිකම දුරකට හරදා

සඳ මඩලේ අපි ගෙයක් සදාගෙන

සිටිමුද පෙම් මිහිරේ වෙලිලා

අමුත්තන් ඇවිත් දොර ලඟ හිඳිවි

නොම දත්සේ ඉඳිමුද දෙදෙනා

ජලයත් මිහිකත දෙදෙනා ලෙස අප

විදිනා විට පෙම් සුව වෙලිලා

මල් මෙන් සුපිපෙන් රත්තරනේ ඔබ

අපි අපගේ වන්නෙමු සැමදා 

සමුගත් වෙරළ

වැටකේ මල් පිපි වෙරළ ‍ඉමේ
අප හමුවු දින ගගන් දිගේ
සිතිවිලි දිව යයි දෙපා නගන කල
සුසිනිදු වැලි මත සුදු වෙරලේ

ක්ෂිතිජ ඉමේ හිරු කඩා වටේ
දෙනෙතේ කඳුලැලි නිල සේදේ
සමුගෙන යන්නට මා ආ බැවී කී
දෙතොලේ හසරැලි නිදා වැටෙයි

සමුගෙන යන්නට නැගු දෙපයේ
ප්‍රණය ගිලිහි ඔබ තුරුලේ
අවසන් වරටත් සැතපී ඉන්නයි
සිහිසුන් වී පා මුල වැටුනේ

සිත් රූ සොබාහි  කවිපන්තියකට ලියූ පිළිතුරු පද වැලකි
අප හමුවී වෙන්වූ වෙරලේ

හංස විල

මානස විල මැද හංස රජුනි ඔබ

අගමෙහෙසිය විමි හංසිය වී මම

නිල් දිය  තලයේ පෙම්වත් රංගන 

රැඟුවෙමු පිරිවර තිසරුන් වට කොට 

දඩයම් ආ සතුරන්  ඔබ වට කොට 

රැකවල් ලද්දි අල්ලා ගැනුමට 

සෙසු තිසරුන් ඉගිලුන මුත් අහසට

මා හට නොහැකිය ඔබ හැර යන්නට

හිමියනි විල මැද අප රැඟු රන්ගන

පෙන පිඩු නගමින් පිහිණු අන්දම

සිහි කරමින් ඒ සොදුරු අලිංගන

සිතුවෙමි ඔබ හා මමත් මියෙන්නට

සඳ කිඳුරානෙනි

හිම ගිරි අරණට මල් වැහි වසිනා 

සීතල හැන්දෑවේ

තණ පලසේ පිනි මුතු මත නැටුවෙමු 

තුරුලේ සුව පහසේ

නන්දනීය පෙම සිත තුල සක්මන් 

කරනා මේ යාමේ

ආනන්දය සිත් පෙම්වත් කරවන

ඇතිවිය සිත් දෑලේ

වස්දඬු නාදෙට පාද නැලවෙනා

කින්නර රංගනයේ

කුමරා සමඟින් කුමරිය විමි මම

ඒ සුන්දර යාමේ

බඹදත් රජතෙම රහසින් අවුදින්

රංගන නැරඹි කලේ

කින්නර නුඹ ගැන අසූයාව බැඳ

දුනු හී ඇද  ගත්තේ

දෙටු බඹදත් රජු එක හී පහරින්

කිඳුරිඳු නිහඬ කලේ

චන්ද කින්නරා රංගනයේ සිටි

මා නැත එය දුටුවේ

රැඟුමෙන් මත්වුනු බඹදත් රජ තෙම

මා වෙත පෙම් බැන්දේ

කින්නර කුමරුණි ඔබ සමු ගෙන බව

එවිටයි මා දුටුවේ

හිම ගිරි අරනේ පෙම් බැඳී හිමියනි

තනි කර නොයනු මැනේ

දෙරණත කම්පාවන ලෙස හැඩුවෙමි

පෙමි සිත මොර දෙමිනේ

නිසල සිරුර දොතින්  ගෙන හැඩුවෙමි

 යැද ජිවය ඔබගේ

ගහ කොල මල් වැල් කම්පාවීලා

දෙරණ මලින්  වැසුනේ 

පෙම්වත් සිතකින් පැතු පැතුමක් දැක

සක‍් දෙවි මෙහි වැඩ්යේ

අසරණ හිමි ඔබ විවිරණ ලැබගෙන

යලිදු මවෙත වැඩ්යේ

බුදු බව ලබනට කැමතිව ඒ දින 

විවිරණ ඔබ ඇසුවේ

යශෝදරා ලෙස යලි ඉපදෙනු දැන

ඔබයි සිතින් පැතුවේ 

යශොදරාවත

සෙනෙහසේ අරුත සොයමින
නොගියෙමි මං මුලාවී මම
හිමියනි සිටියා ඔබම
මා වෙනුවෙන් හැම භවයකම.........
 ‍එක්ව ආ මග සසර හැම කල
ගෞතම බුදු බවට තෙක් දුර
සිටියා මහමෙරක් ලෙස ඔබ
වෙන්ව වැඩියත් පතා බුදු බව........
කිඳුරු කුලයේ ඉපිද
ලෙහෙන් කුලයේ පෙම් බැඳ
හංස කුලයේ සිටන් ඇත් කුලයට
මනුසත් භව වලත් උන්නා ලඟ ලඟම...........
සසර ගමනේ දිගටම
හිමිත් මම ගෙව් මග දුර
පවසන්න අවසර
යශෝදරා ලෙසින් අද සිට

කිඳුරු ගීය

සරත් සඳ කැන් පතිත මිහිපිට

නැළවෙනා දළු මල් බලා

තුෂර පින්නේ තෙමි රඟ දෙමු

සඳේ රැස් මත පිහිනලා

වලා යහනෙන් හිලිහි මිහිබට

සුසුදු සේලෙය දවටලා

කිඳුරු කෝමල වලා පැහැයෙන්

හැඩවෙලා තව හැඩ වෙලා

නීල දෙනයන යොමා වටපිට

සුදුසු තනුවක් වය වයා

කිඳුරු කුමරිය රඟමු දිනයක

සරත් සඳ ළඟ තනි වෙලා

හංස කවිය

මානස විල කළඹා

නිල් දිය රැළි පරදා

ස්වර්ණ හංසි පියඹාගොසින්

මනු ලොව පෙම සොයලා

දිය රැලී මත වැතිරී

පෙණපිඩු කදුළු සැලී

රණ තිසරා ඉකිගසනා තාලෙට

දිය පිට රැළිති පිපී

කදුලැලි තුසර පිනී

සියපත මතට වැටී

ගයන හංස ගීතය ඇසෙනා සද

දෙරණත සලිත වුණී

වැස්සක වෙනස

සීනියට රැළි ගොතපු ඔසරි පොට අතට ගෙන

පොත් මිටිය දෝතින්ම ළය මතින් තුරුලු කර

මමම ගෙතු මප්රලය ගෙල වටින් ඔතා ගෙන

මල් කුඩේ යටින් ගිය දවස් සිහි වෙනවා මට

ගෙත්තමින් හැඩ මැවුනු කබායේ උණුසුමින්

පාට පාටින් ගෙතුණු අත් මේස් පළඳමින්

පිනි මුවැත්තිය ලෙසින් සීතලට ගුලි වෙමින්

අයිස් වැස්සේ දුවපු දවස් සිහිවෙයි ඉතින්

පටි සෙරෙප්පුව කෑඩී මාවතේ තනිවෙලා

පැගිලා ඔසරි පො‍ට ඉඟ නෙරිය විසිරිලා

දිගට ගෙතු කෙස් වැටිය අග්ගිස්ස තෙත් වෙලා

සීතලේ වෙව්ලමින් සිටියා මතකයි එදා

වසරකට පසු *****

දිගට ගෙතු කෙස් වැටිය ලේයර් කට් උන නමුත්

ඔසරි නැතිවාට දිග කලිසමක් ඇඳි නමුත්

පටි සෙරෙප්පුව නැතිව කෝට් ෂු දාගෙනත්

මහ වැස්සේ තෙමෙන්නට යන්න සිදුවිය මටත්

ඉකිබිඳින සමනලියට

 

හිතට උඩින් අඩි තිය තිය නුඹේ ළගින් මම ගියදා
දුරින් ඉඳන් සෙනෙහේ පුරන ඔය සෙනෙහස මට  දැණුනා
ළඟින් ඉඳන් මල් පුදන්න ආසාවෙන් මම ආ දා
නුඹේ සිතින් පුංචි ඉඩක් මට දී ඔබ සිනාසුනා

නුඹට හොරෙන් හොරකම් කල සිතට මමත් පෙම් බැන්දා
පැතුම් පුරන නෙත් අද්දර සීතල කඳුලක් රන්දා
සංසාර් දුරින් දුරට පියමනින්න සිත පහදා
හැමදාමත් ලඟින් ඉන්න සිත පුරාම මම පැතුවා

අතේ මිටේ නැති උනාට හිතේ සෙනේ වැඩි හින්දා
සඳක් වගේ පායා මම හිත් යායාම එළිය කලා
පිපුනු මලක් වගේ හැඩට හිත අද්දර තනි රැක්කා
ජීවිතයේ දුක සැප ළඟ ගිමන් හලත් මමම උනා

ගඟක් ළඟට ඉවුරක් ලෙසට සදා ඉන්න සිත දුන්නා
ඉරක් ලෙසින් පා‍යාවිත් මල් මුවරඳ පිනි සින්ඳා
බොළඳ සිතට  හීන අහුරු අරන් ඇවිත් මම දුන්නා
දිගන්තයේ අතරමන්ව හීන පහස ඔබ වින්ඳා

දුරින් දුරට අඩි තිය තිය නුඹෙන් දුරට පිය මැන්නා
හිඟන්නියක් ලෙසින් හඬන හැඩුම් සිතට වද දුන්නා
තුරුලු කරන් හිස අතගෑ නූඹව සිතින් පැන්නූ දා
මටත් හොරෙන් මගේ ඇස් වල කඳුලු පොකුරු මල් පිපුනා

හදාගන්න ඔය පොඩි හිත නුඹට දුරින් මම උන්නා
හිතත් එක්ක විඳින දුකට මමත් හොරෙන් ඉකිබින්ඳා
නුඹේ සුවඳ තව මලකින් නැහැපුඩු පිනවන හින්දා
ඒ මල ලඟ ජීවිතයම පුදදී මම සිත් බැන්දා

මානස විලේ හංසගේ කවියට  සුදු හංසිය ලියූ පිළිතුරු කවියකි

සිහින කව

කඳු නිල්ලේ ඈත පාවී

හසරුල්ලේ  දෑස යාවී

මැව් සිහිනේ සුපෙම් මාලිගා

මනහාරී මල් තලාවේ

වැතිරී සැනසේවී

සිත් යායේ ඔහේ පා වෙලා

අනුරාගී නෙත් කතාවේ

මුදු හැඟුමන් සිත් පිනාවී

සෙනෙහසේ කවි කතා ලියවිලා

ඔබ මාගේ සිහින ලෝකේ

රන් කිරුලත් හිස දරාවී

අප සිහිනේ පැතුම් ඉටු වෙලා

සක්මන් සිත

නිල් මහනෙල් මල් සම කල

නුඹ පෙම් කල මගේ නෙත් යුග

සක්මන් සිත චංචල කල

මහනෙල් මල් පරදන නෙත

ඉක්මන් කොට  අඩි තිය තිය

සිත් මනිඩිය පුරා හැඩට

මන්තරයක් ලෙස මුසුණන

ආදරයේ සප්තස්වර

සන්සුන් සිත චංචල කොට

පැහර ගිහින් පෙම්වත් හිත

මං තාමත් අහන්නේ ඇයි

පෙම් කෙරුවේ මෙතරම් මට

ඇරඹුම

නිහඩතාවය සුන්දරයි

දොඩන දහසක් වදන් අභියස

පියා ගත් නෙතු පෙමිබරයි

කඳුලු පිරි  නෙත් බුබුලු අභියස

නුඹේ සෙනෙහස සුන්දරයි

නුඹව මුණ නොගැසෙනා තුරු මට

හෙටත් අද මෙන් මම ගොළුයි

ලොවේ කටුකම මිනිස් කම ලඟ