සඳ කිඳුරානෙනි

හිම ගිරි අරණට මල් වැහි වසිනා 

සීතල හැන්දෑවේ

තණ පලසේ පිනි මුතු මත නැටුවෙමු 

තුරුලේ සුව පහසේ

නන්දනීය පෙම සිත තුල සක්මන් 

කරනා මේ යාමේ

ආනන්දය සිත් පෙම්වත් කරවන

ඇතිවිය සිත් දෑලේ

වස්දඬු නාදෙට පාද නැලවෙනා

කින්නර රංගනයේ

කුමරා සමඟින් කුමරිය විමි මම

ඒ සුන්දර යාමේ

බඹදත් රජතෙම රහසින් අවුදින්

රංගන නැරඹි කලේ

කින්නර නුඹ ගැන අසූයාව බැඳ

දුනු හී ඇද  ගත්තේ

දෙටු බඹදත් රජු එක හී පහරින්

කිඳුරිඳු නිහඬ කලේ

චන්ද කින්නරා රංගනයේ සිටි

මා නැත එය දුටුවේ

රැඟුමෙන් මත්වුනු බඹදත් රජ තෙම

මා වෙත පෙම් බැන්දේ

කින්නර කුමරුණි ඔබ සමු ගෙන බව

එවිටයි මා දුටුවේ

හිම ගිරි අරනේ පෙම් බැඳී හිමියනි

තනි කර නොයනු මැනේ

දෙරණත කම්පාවන ලෙස හැඩුවෙමි

පෙමි සිත මොර දෙමිනේ

නිසල සිරුර දොතින්  ගෙන හැඩුවෙමි

 යැද ජිවය ඔබගේ

ගහ කොල මල් වැල් කම්පාවීලා

දෙරණ මලින්  වැසුනේ 

පෙම්වත් සිතකින් පැතු පැතුමක් දැක

සක‍් දෙවි මෙහි වැඩ්යේ

අසරණ හිමි ඔබ විවිරණ ලැබගෙන

යලිදු මවෙත වැඩ්යේ

බුදු බව ලබනට කැමතිව ඒ දින 

විවිරණ ඔබ ඇසුවේ

යශෝදරා ලෙස යලි ඉපදෙනු දැන

ඔබයි සිතින් පැතුවේ