Saturday, 17 September 2011

කඳුලු වැස්ස



නෙතට කඳුලැලි ගෙනත් දුන්දා
හැඬුවේ නැහැ මම ඉකි  ගසා
සිතෙන් රස විඳි අහිමි පෙමකට 
කඳුලු පෑහෙන් නැති නිසා

නෙතට රසඳුන වුනා නුඹ මට
සවන ඔය හඬ සැනසුවා
සිතෙහි සැනසුම නුඹ නිසා මම 
අහිමි බව දැන පෙම් කලා

දුරක සිටි නුඹ තවත් දුර ගොස් 
සිතේ සැනසුම නැති කලා
කඳුලු මන්දාරමක් ඇවිඳින්
සිත් අහස වැහිබර වුනා

අකුණු පුපුරා දෙදරවා හද
වැස්ස පෙර මං ඇරඹුවා
නියං සායට වේලිලා නෙත
හද තනිව වැසි වැස්සුවා

1 comment:

  1. වැසි කොඩෙ අවසන්ව දවසක...
    යලිත් හිරු නැග ඒවි උදයක...
    දෑස රිදවූ කඳුළු බිඳුවක..
    උනුසුමත් නැති වේවි උදයක...

    ReplyDelete