හංස විල

මානස විල මැද හංස රජුනි ඔබ

අගමෙහෙසිය විමි හංසිය වී මම

නිල් දිය  තලයේ පෙම්වත් රංගන 

රැඟුවෙමු පිරිවර තිසරුන් වට කොට 

දඩයම් ආ සතුරන්  ඔබ වට කොට 

රැකවල් ලද්දි අල්ලා ගැනුමට 

සෙසු තිසරුන් ඉගිලුන මුත් අහසට

මා හට නොහැකිය ඔබ හැර යන්නට

හිමියනි විල මැද අප රැඟු රන්ගන

පෙන පිඩු නගමින් පිහිණු අන්දම

සිහි කරමින් ඒ සොදුරු අලිංගන

සිතුවෙමි ඔබ හා මමත් මියෙන්නට

සඳ කිඳුරානෙනි

හිම ගිරි අරණට මල් වැහි වසිනා 

සීතල හැන්දෑවේ

තණ පලසේ පිනි මුතු මත නැටුවෙමු 

තුරුලේ සුව පහසේ

නන්දනීය පෙම සිත තුල සක්මන් 

කරනා මේ යාමේ

ආනන්දය සිත් පෙම්වත් කරවන

ඇතිවිය සිත් දෑලේ

වස්දඬු නාදෙට පාද නැලවෙනා

කින්නර රංගනයේ

කුමරා සමඟින් කුමරිය විමි මම

ඒ සුන්දර යාමේ

බඹදත් රජතෙම රහසින් අවුදින්

රංගන නැරඹි කලේ

කින්නර නුඹ ගැන අසූයාව බැඳ

දුනු හී ඇද  ගත්තේ

දෙටු බඹදත් රජු එක හී පහරින්

කිඳුරිඳු නිහඬ කලේ

චන්ද කින්නරා රංගනයේ සිටි

මා නැත එය දුටුවේ

රැඟුමෙන් මත්වුනු බඹදත් රජ තෙම

මා වෙත පෙම් බැන්දේ

කින්නර කුමරුණි ඔබ සමු ගෙන බව

එවිටයි මා දුටුවේ

හිම ගිරි අරනේ පෙම් බැඳී හිමියනි

තනි කර නොයනු මැනේ

දෙරණත කම්පාවන ලෙස හැඩුවෙමි

පෙමි සිත මොර දෙමිනේ

නිසල සිරුර දොතින්  ගෙන හැඩුවෙමි

 යැද ජිවය ඔබගේ

ගහ කොල මල් වැල් කම්පාවීලා

දෙරණ මලින්  වැසුනේ 

පෙම්වත් සිතකින් පැතු පැතුමක් දැක

සක‍් දෙවි මෙහි වැඩ්යේ

අසරණ හිමි ඔබ විවිරණ ලැබගෙන

යලිදු මවෙත වැඩ්යේ

බුදු බව ලබනට කැමතිව ඒ දින 

විවිරණ ඔබ ඇසුවේ

යශෝදරා ලෙස යලි ඉපදෙනු දැන

ඔබයි සිතින් පැතුවේ 

යශොදරාවත

සෙනෙහසේ අරුත සොයමින
නොගියෙමි මං මුලාවී මම
හිමියනි සිටියා ඔබම
මා වෙනුවෙන් හැම භවයකම.........
 ‍එක්ව ආ මග සසර හැම කල
ගෞතම බුදු බවට තෙක් දුර
සිටියා මහමෙරක් ලෙස ඔබ
වෙන්ව වැඩියත් පතා බුදු බව........
කිඳුරු කුලයේ ඉපිද
ලෙහෙන් කුලයේ පෙම් බැඳ
හංස කුලයේ සිටන් ඇත් කුලයට
මනුසත් භව වලත් උන්නා ලඟ ලඟම...........
සසර ගමනේ දිගටම
හිමිත් මම ගෙව් මග දුර
පවසන්න අවසර
යශෝදරා ලෙසින් අද සිට

කිඳුරු ගීය

සරත් සඳ කැන් පතිත මිහිපිට

නැළවෙනා දළු මල් බලා

තුෂර පින්නේ තෙමි රඟ දෙමු

සඳේ රැස් මත පිහිනලා

වලා යහනෙන් හිලිහි මිහිබට

සුසුදු සේලෙය දවටලා

කිඳුරු කෝමල වලා පැහැයෙන්

හැඩවෙලා තව හැඩ වෙලා

නීල දෙනයන යොමා වටපිට

සුදුසු තනුවක් වය වයා

කිඳුරු කුමරිය රඟමු දිනයක

සරත් සඳ ළඟ තනි වෙලා

හංස කවිය

මානස විල කළඹා

නිල් දිය රැළි පරදා

ස්වර්ණ හංසි පියඹාගොසින්

මනු ලොව පෙම සොයලා

දිය රැලී මත වැතිරී

පෙණපිඩු කදුළු සැලී

රණ තිසරා ඉකිගසනා තාලෙට

දිය පිට රැළිති පිපී

කදුලැලි තුසර පිනී

සියපත මතට වැටී

ගයන හංස ගීතය ඇසෙනා සද

දෙරණත සලිත වුණී

වැස්සක වෙනස

සීනියට රැළි ගොතපු ඔසරි පොට අතට ගෙන

පොත් මිටිය දෝතින්ම ළය මතින් තුරුලු කර

මමම ගෙතු මප්රලය ගෙල වටින් ඔතා ගෙන

මල් කුඩේ යටින් ගිය දවස් සිහි වෙනවා මට

ගෙත්තමින් හැඩ මැවුනු කබායේ උණුසුමින්

පාට පාටින් ගෙතුණු අත් මේස් පළඳමින්

පිනි මුවැත්තිය ලෙසින් සීතලට ගුලි වෙමින්

අයිස් වැස්සේ දුවපු දවස් සිහිවෙයි ඉතින්

පටි සෙරෙප්පුව කෑඩී මාවතේ තනිවෙලා

පැගිලා ඔසරි පො‍ට ඉඟ නෙරිය විසිරිලා

දිගට ගෙතු කෙස් වැටිය අග්ගිස්ස තෙත් වෙලා

සීතලේ වෙව්ලමින් සිටියා මතකයි එදා

වසරකට පසු *****

දිගට ගෙතු කෙස් වැටිය ලේයර් කට් උන නමුත්

ඔසරි නැතිවාට දිග කලිසමක් ඇඳි නමුත්

පටි සෙරෙප්පුව නැතිව කෝට් ෂු දාගෙනත්

මහ වැස්සේ තෙමෙන්නට යන්න සිදුවිය මටත්

ඉකිබිඳින සමනලියට

 

හිතට උඩින් අඩි තිය තිය නුඹේ ළගින් මම ගියදා
දුරින් ඉඳන් සෙනෙහේ පුරන ඔය සෙනෙහස මට  දැණුනා
ළඟින් ඉඳන් මල් පුදන්න ආසාවෙන් මම ආ දා
නුඹේ සිතින් පුංචි ඉඩක් මට දී ඔබ සිනාසුනා

නුඹට හොරෙන් හොරකම් කල සිතට මමත් පෙම් බැන්දා
පැතුම් පුරන නෙත් අද්දර සීතල කඳුලක් රන්දා
සංසාර් දුරින් දුරට පියමනින්න සිත පහදා
හැමදාමත් ලඟින් ඉන්න සිත පුරාම මම පැතුවා

අතේ මිටේ නැති උනාට හිතේ සෙනේ වැඩි හින්දා
සඳක් වගේ පායා මම හිත් යායාම එළිය කලා
පිපුනු මලක් වගේ හැඩට හිත අද්දර තනි රැක්කා
ජීවිතයේ දුක සැප ළඟ ගිමන් හලත් මමම උනා

ගඟක් ළඟට ඉවුරක් ලෙසට සදා ඉන්න සිත දුන්නා
ඉරක් ලෙසින් පා‍යාවිත් මල් මුවරඳ පිනි සින්ඳා
බොළඳ සිතට  හීන අහුරු අරන් ඇවිත් මම දුන්නා
දිගන්තයේ අතරමන්ව හීන පහස ඔබ වින්ඳා

දුරින් දුරට අඩි තිය තිය නුඹෙන් දුරට පිය මැන්නා
හිඟන්නියක් ලෙසින් හඬන හැඩුම් සිතට වද දුන්නා
තුරුලු කරන් හිස අතගෑ නූඹව සිතින් පැන්නූ දා
මටත් හොරෙන් මගේ ඇස් වල කඳුලු පොකුරු මල් පිපුනා

හදාගන්න ඔය පොඩි හිත නුඹට දුරින් මම උන්නා
හිතත් එක්ක විඳින දුකට මමත් හොරෙන් ඉකිබින්ඳා
නුඹේ සුවඳ තව මලකින් නැහැපුඩු පිනවන හින්දා
ඒ මල ලඟ ජීවිතයම පුදදී මම සිත් බැන්දා

මානස විලේ හංසගේ කවියට  සුදු හංසිය ලියූ පිළිතුරු කවියකි

සිහින කව

කඳු නිල්ලේ ඈත පාවී

හසරුල්ලේ  දෑස යාවී

මැව් සිහිනේ සුපෙම් මාලිගා

මනහාරී මල් තලාවේ

වැතිරී සැනසේවී

සිත් යායේ ඔහේ පා වෙලා

අනුරාගී නෙත් කතාවේ

මුදු හැඟුමන් සිත් පිනාවී

සෙනෙහසේ කවි කතා ලියවිලා

ඔබ මාගේ සිහින ලෝකේ

රන් කිරුලත් හිස දරාවී

අප සිහිනේ පැතුම් ඉටු වෙලා

සක්මන් සිත

නිල් මහනෙල් මල් සම කල

නුඹ පෙම් කල මගේ නෙත් යුග

සක්මන් සිත චංචල කල

මහනෙල් මල් පරදන නෙත

ඉක්මන් කොට  අඩි තිය තිය

සිත් මනිඩිය පුරා හැඩට

මන්තරයක් ලෙස මුසුණන

ආදරයේ සප්තස්වර

සන්සුන් සිත චංචල කොට

පැහර ගිහින් පෙම්වත් හිත

මං තාමත් අහන්නේ ඇයි

පෙම් කෙරුවේ මෙතරම් මට