Tuesday 24 April 2012

අකීකරු දෙනෙත




මටත් අහිමිවු බොළද සිතකට

සිතුම් අරුමැසි වැසි වහින කල

අකීකරු නෙත තෙමී සැලුනේ

අරුත් නැති කදුලකිනි හිමි සද





අනෝරා වැසි වැටෙන මෝසම

සිනා මල් පොඩි තලා දැමුවද

සදා කල් පෙම් බදිමි වැස්සට

අකීකරු නෙතු තෙමන හින්දම





අනන්තෙ මිරිගුවක සැගවුන

රන් රුවක් ලෙස පෙනෙයි නම් ඔබ

ඇත සිට නෙත් හෙලා හිදිනෙමි

අකිකරු නෙත් තෙමාගෙන මම


Published with Blogger-droid v2.0.4

Wednesday 18 April 2012

ඉවසීමේ අන්තිම සීමාව

ජීවයක් සොයන්නට

අරමුණක සිරගතව

කාලයක් ගෙව් අරුම හීනයක් නම්



සිහින මන්සල අසල

අතරමන් හිත් පොඩිය

ලොකයක් සමග පොර බදනවා නම්



ආලයක් නුදුටු සිත

කෝල කම් ඉවසගෙන

ලොවේ ගැරහුම් තවම විදිනවා නම්



කාලයක් එනු ඇතිය

සිත් විඩා නිවන්නට

ඉවසුමේ සීමාව පැන ගියෝතින්



සිත් බිදී නෙතු හඩා

ලොවෙන් ගැරහුම් ලබා

තමන්ගෙ උන් අතැර ගියාමුත් මන්



සිතේ පතුලේ කොනක

සදා කල් රැදෙනු ඇත

සෙනෙහසක් නොවුනු මිතු දමේ රසයන්


Published with Blogger-droid v2.0.4