සැනසන සිත

ඔබේ සෙනෙහසින් කවිකම් ලැබුවද
තවම නොහැක මට කවක් ලියන්නට
මා සිත නැලවු මා සිත හැඬවු
ඔබ දුන් ඒ සුන්දර හස කැන් ගැන


දරන්න නොහැකිව ලොවේ කුරිරු බව
මා සිත අසරන වී උන් කාලෙක
සෙනෙහස ගෙන සිත් අරනට වැඩි ඔබ
මහමෙව්නාවක් වුවා මගේ ලොව


අපට හොරෙන් අප හිත් වල සුපිපුන
පිච්ච මලේ පෙති විසිරිණ් නොදැනම
වාවනු කෙලෙසද කඳුලේ උනුසුම
ලොවට හොරෙන් වැලපේ සිත ඉකිබිඳ


ඔය ඇස්වල දුටු අපමණ සෙනෙහස
පහන් වැටක් වාගේ සිත සනසන
අහිංසකම හඳ පාන අතේ මට
එවන්න ලියලා පුංචි හසුන් පත 

සෙනෙහසේ කවි කම්

තරු කැකුළු වල හැඩ පරදවන 
පුංචි මුතු වන් කඳුලු කැට වල 
දිය වෙලා නෙතඟින් ගලා යන
සෙනෙහසේ කවි කම් අසනු මැන


පාරමී පුරමින් නුවන් යුග
සොයන දසුනේ රුසිරු රස විඳ
ගොතයි අතොරක් නැතිව කවි කම්
අපේ සෙනෙහස පිරුණු ලොව ගැන


සිහින මවමින් අපි උනුන් ගැන
සුසුම් සමඟින් ගොස් බොහෝ දුර
යලිත් ආපසු නොඑන ලෙසකට
තව තවත් තටු සලමු ඈතට


ඔබේ නෙත් ලඟ රැඳුනු සෙනෙහස
දරා ගන්නට බැරිව ලතවෙන
මගේ අසරණ බොළඳ සිතිවිලි
ඔබේ උනුසුම සොයයි හැම විට 


සුවඳ සොයමින් ඔබේ සුවබර
සිත දුවයි වලකනු කෙලෙස මම
තරු කැකුළු හැඩයට දිලෙන රැය 
මා ලඟයි නිදි  ලොවේදිත් ඔබ 

වටකුරු අකුරු

ලියන්නට කවි පඳ

අකුරු නොම දත් පන්හිඳ

කඳුලු කැට එක් කොට

ලියයි වටකුරු අකුරු  හැඩකොට

අත පත ගගා සිත

සොයමි මතකය නුඹත් මම ගැන

අමතකම වී ගිය

මතක අලුතින් කියමි  කවි කොට

හැඩැති අකුරක

ගැට ගසා ලියන කවි පද

නොපෙනෙයි සබඳ නුඹ හට

කඳුලු විනිවිද පෙනෙන හින්දම

කඳුලු යැයි නිඟා කොට

හැරදා ගියත් පන් හිඳ

නුඹ නමින් කවි ලියමින

හඩා වැලපෙමි අහිමි පෙමකට