සුළඟකි නුඹ

කවියක් ලියන්නට 

කවිපද නැතුවාට

සිතිවිල්ලෙන් 

තුන් සිත බර වුනි මෙහෙම

සුළඟකි නුඹ හෙමින් හෙමින් ඇඳි යන

සිසිලස දැනෙන මුත් 

දුටුවේ නැහැ කෙදින

සිඹිනා සුසුම හැමෙකම 

සිටි හින්දාම

දුර උව නුඹත් හැමදාමත් මා ලඟම

ගලපන්නට පද හෙව් 

මගේ කවි සිතට

හැමදාමත් කවි පද දුන්නේ නුඹය

තවත් සිතිවිල්ලක්

හඬන වැලපෙන සිතුම් පවුරේ

හීන මියැදුණු දුක් කතාවක

පද පෙලක අකුරක් වෙලා කිම

සිනහවක සුව සොයා යමි මම

සිතැඟි අතගා ගොතන කවියක

කඳුලු පදවල මිහිර දැන දැන

සිතට හුරු නැති තවත් කවියක්

ලියන්නට මුල් පොත් තබමි මම

කඳුලු වැස්ස

නෙතට කඳුලැලි ගෙනත් දුන්දා

හැඬුවේ නැහැ මම ඉකි  ගසා

සිතෙන් රස විඳි අහිමි පෙමකට 

කඳුලු පෑහෙන් නැති නිසා

නෙතට රසඳුන වුනා නුඹ මට

සවන ඔය හඬ සැනසුවා

සිතෙහි සැනසුම නුඹ නිසා මම 

අහිමි බව දැන පෙම් කලා

දුරක සිටි නුඹ තවත් දුර ගොස් 

සිතේ සැනසුම නැති කලා

කඳුලු මන්දාරමක් ඇවිඳින්

සිත් අහස වැහිබර වුනා

අකුණු පුපුරා දෙදරවා හද

වැස්ස පෙර මං ඇරඹුවා

නියං සායට වේලිලා නෙත

හද තනිව වැසි වැස්සුවා

සදහටම මම තනිවුනා

සඳට සඳ රැස් මදි කියා 

රැයම කළුවර කර ගියා 

දිලෙන තරු එලි ඇති නිසා

සිත නිවන් මම සැනසුනා 

හිරුට පෙම් කර පැරදුනා

සදේ රැස් ගැන නොදැනුනා

පුංචි තරු එළියක් සෙවු මුත් 

විශ්වයේ මඟ වැරදුනා

අළුත් ආදරයක් කියා 

තරු මලක් මට ලං වුනා

හිරුගේ රැස් ගෙන දිලිසුනා දැක

ඒ සෙනේ මට මදි වුනා

තරුත් මා හැර වෙන් වුනා

සඳත් සඳ රැස් සැඟවුවා

අදත් සදහට හිරුට පෙම් බැඳ

සදහටම මම තනිවුනා 

කුරුටු කවි පොත

සිතැඟි විසිරී දෙනෙත බර වී

ඇස් පියන් පෙති පියවිලා

කුරුටු කවි පොත කුරුටු ගෑ කවි

නිල් තීන්තෙන් බොඳවෙලා

අහස පොළවට සමව දුර උන්

නුඹට සිත පෙම් කල නිසා

කුරුටු කවි පොත කඳුලු සැලුවා

නුඹ මගෙන් දුර ගිය නිසා 

නුඹට නමින් මං නුඹට ලිව් කවි 

නුඹේ  නෙත් නොගැටුනු නිසා 

කුරුටු කවි පොත බොඳ වෙනා තුරු

කඳුලු සැලුවා තනිව මා