අකීකරු දෙනෙත

මටත් අහිමිවු බොළද සිතකට

සිතුම් අරුමැසි වැසි වහින කල

අකීකරු නෙත තෙමී සැලුනේ

අරුත් නැති කදුලකිනි හිමි සද




අනෝරා වැසි වැටෙන මෝසම

සිනා මල් පොඩි තලා දැමුවද

සදා කල් පෙම් බදිමි වැස්සට

අකීකරු නෙතු තෙමන හින්දම




අනන්තෙ මිරිගුවක සැගවුන

රන් රුවක් ලෙස පෙනෙයි නම් ඔබ

ඇත සිට නෙත් හෙලා හිදිනෙමි

අකිකරු නෙත් තෙමාගෙන මම

Published with Blogger-droid v2.0.4

ඉවසීමේ අන්තිම සීමාව

ජීවයක් සොයන්නට

අරමුණක සිරගතව

කාලයක් ගෙව් අරුම හීනයක් නම්


සිහින මන්සල අසල

අතරමන් හිත් පොඩිය

ලොකයක් සමග පොර බදනවා නම්


ආලයක් නුදුටු සිත

කෝල කම් ඉවසගෙන

ලොවේ ගැරහුම් තවම විදිනවා නම්


කාලයක් එනු ඇතිය

සිත් විඩා නිවන්නට

ඉවසුමේ සීමාව පැන ගියෝතින්


සිත් බිදී නෙතු හඩා

ලොවෙන් ගැරහුම් ලබා

තමන්ගෙ උන් අතැර ගියාමුත් මන්


සිතේ පතුලේ කොනක

සදා කල් රැදෙනු ඇත

සෙනෙහසක් නොවුනු මිතු දමේ රසයන්

Published with Blogger-droid v2.0.4