රහසක්

ඉටි පහන් එළිය මම

පළගැටි සේනා දැවි දැවි මියගිය
වැලි බිස්සේ  දුහුවිල්ල පුරා
නිසසල පැහැයෙන් දීදුලමි  සැමකල
සොහොන් කොතේ ඔබ නිදන තුරා 


දෙනුවන ලඟ රැඳි සෙනෙහස් හසුනක
ආදරයේ පද පේලි ලියා 
ගල් පත්තිරුමත දැලි රූ මවනෙමි
ඔබ ගිය  ලොවකට පෙනෙන තුරා.


නිසසල උදයක වැසිබර සවසක
එකලෙස මම දිලෙනෙමි සැමදා
සුදු වත හැඳගෙන ඇය ඇවිදින් කියු
කඳුලේ කවි නිමවනා තුරා.

ලඟ ලඟයි මුමුණනු ඇසේ

සිනා නොමසෙන ඔය මුවේ

සිනාහ හස කැන් මට පෙනේ

සෙනෙහසක් නැති නෙත් අගේ

සෙනෙහසේ පැතුමන් සැලේ

නොපෙනෙනා  දුර වසන්තේ

ලඟ ලඟයි මුමුණනු ඇසේ

දුරයි මුත් සඳ ගගනතේ

නෙත් ලඟින් පෙනි පෙනි පිපේ

ඔබම කියු.. මගේ කවිය...

ළඟට එන්න

හිත හදන්න

බරවුනු නෙතු සනසවන්න..

ඔබ පිපෙන්න

මගෙම වෙන්න

නෙතු රැඳි කඳුලින් මිදෙන්න..

ළඟම ඉන්න

දුර නොයන්න

සිත් විල මත ඔබ රැඳෙන්න..